Fantastika m?asir ədəbiyyatş?naslıqda ən geniş mənalarda şərh olunan məfhumlardandır. Bu məfhumla m?əyyən obrazlılıq tipi, ifadə və təsvir vasitələri sistemi, bir də fantastik ehtimal və elementlərin aparıcı olduğu ədəbiyyat n?v? g?stərilir. Aydındır ki, bu kimi izah, əslində, he? nəyi izah etmir və deyilənlərin hər birinin ayrılıqda izaha ehtiyacı qalır. Fantastika janr rəngarəngliyinə g?rə klassik bədii ədəbiyyatdan, demək olar ki, fərqlənmir. Birmənalı şəkildə demək lazımdır ki, fantastika bədii ədəbiyyatın m?stəqil qoludur. Onun əsasını qeyri-realistik vasitələr hesabına bədii vasitələrlə insan xarakterinin yaradılması, insanlar arasında qarşılıqlı m?nasibətlərin tipik əks etdirilməsi, tarixi qanunauyğunluqlar əsasında bəşəriyyətin ehtimal oluna biləcək inkişaf yolunun g?stərilməsi və ən ?mdəsi, ilk yaranışdan bədii s?z sənətində aparıcı olan bəşəri problemlərin qoyulması və ?z?nəməxsus şəkildə a?ılması durur. Belə fantastik əsərlərdən biri də A.Klarkın “Zamanın oxu” hekayəsidir. Hekayə elmi ixtiraların gətirə biləcəyi g?zlənilməz nəticələrdən danışır: “ ?ay qurumuşdu. Nəhəng heyvan ?ayın quru yatağı ilə enib batdaq cansız d?zənliklə getməyə başlayanda g?l?n də suyu, demək olar, tamam ?əkilmişdi. Bataqlığın hər yeri ke?ilən deyildi, hətta torpağın nisbətən bərk yerlərində də onun ağır pəncələri nəhəng bədəninin ağırlığı altında, azı, bir fut pal?ığa quylanırdı. Heyvan arabir dayanır, başını quş kimi cəld sola-sağa ?evirərək d?zənliyi g?zdən ke?irirdi. Bu məqamlarda onun pəncələri daha dərinə quylanırdı və əlli milyon il sonra insanlar həmin izlərə baxıb bu dayanacaqlann m?ddətini təyin edə bildilər.
